Jesienna lekcja niemieckiego – kreatywna praca z nowym słownictwem 🍁

Dzisiejszą lekcję rozpoczęłam krótką prezentacją z jesiennymi obrazkami — całkowicie bez podpisów. To był prosty, spokojny start: ja wypowiadałam słowa, uczniowie powtarzali, a obrazki pomagały im natychmiast zbudować skojarzenie. Dzięki temu nikt nie czuł presji, że musi coś wiedzieć „na już”, a jednocześnie od początku udało się ich zaangażować. 🍎🍐☔🍂🍄🌰⛆

🍁➕🔤Kiedy słownictwo było już osłuchane, przeszliśmy do pracy z przygotowanymi materiałami. Najpierw dopasowywanie obrazków do słów — zadanie idealne na pierwsze utrwalenie. Uczniowie z łatwością łączyli to, co dopiero poznali, z odpowiednimi nazwami. Ten krok dawał im natychmiastową satysfakcję: „O! Znam to!”.

🧩Kolejnym etapem było trimino – układanka obrazek–słowo. Ten rodzaj aktywności zawsze wprowadza na lekcji ciche napięcie typu: „Kto ułoży pierwszy?”, a przy okazji wymusza bardzo dokładne przyjrzenie się słowom. Uczniowie poruszali się między stolikami, porównywali elementy, czasem podpowiadali sobie nawzajem. Idealne połączenie ruchu, logicznego myślenia i pracy językowej.

✎Następnie uczniowie dostali kartę pracy, na której każde słowo miało przypisaną liczbę. Ich zadaniem było odnalezienie odpowiedniego obrazka i wpisanie właściwej cyfry. To ćwiczenie porządkuje, uspokaja i wycisza klasę — ale jednocześnie angażuje, bo wymaga precyzji i uważnego przetwarzania informacji. Uczniowie uwielbiają takie „misje do wykonania”.

🔢Na koniec wprowadziłam aktywność, która zawsze świetnie wypada przy temacie jesieni: liczenie symboli w rzędach. W każdym rzędzie znalazło się osiem identycznych elementów, np. kasztanów czy liści. Uczniowie najpierw je liczyli, a następnie łączyli z odpowiednim liczebnikiem w języku niemieckim. To zadanie jest bardzo wizualne i świetnie wspiera uczniów młodszych oraz tych, którzy potrzebują pracy krok po kroku.

Cała lekcja była przemyślana jak szlak: od poznania słownictwa, przez aktywne utrwalenie, aż po zadania rozwijające logiczne myślenie i spostrzegawczość. Najważniejsze, że każdy uczeń miał coś do zrobienia i wszyscy mogli odnieść małe sukcesy na każdym etapie.